Ενδιαφέρουσα ανάλυση.
Μπαράκ Ομπάμα: Ο «καλός» πρόεδρος που άνοιξε τις πύλες του χάους.
Αν η Άνγκελα Μέρκελ διέλυσε την Ευρώπη εκ των έσω, ο Μπαράκ Ομπάμα συνέβαλε όσο κανείς άλλος στη διάλυσή της εκ των έξω. Πίσω από τη γοητεία, την ευγένεια και τα ωραία λόγια περί δημοκρατίας, κρύβεται μια πολιτική που αποσταθεροποίησε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, γέννησε το χάος που τροφοδότησε τη μαζική μετανάστευση και άνοιξε τον δρόμο για την επιστροφή της Ρωσίας και την άνοδο της Κίνας ως παγκόσμιων ανταγωνιστών της Δύσης.
Η «Αραβική Άνοιξη» παρουσιάστηκε ως το ξύπνημα των λαών, αλλά στην πραγματικότητα υπήρξε ένα γεωπολιτικό Βατερλώ. Ο Ομπάμα, η ανεκδιήγητη Χίλαρυ ως ΥΠΕΞ και οι σύμβουλοί τους πίστεψαν ότι μπορούν να εξάγουν τη δημοκρατία με tweets και λόγους στο Κάιρο. Το αποτέλεσμα ήταν η κατάρρευση κρατών, η άνοδος του ισλαμισμού, η γέννηση του ISIS, και η διάλυση της Λιβύης και της Συρίας, δύο χωρών που, όσο αυταρχικά καθεστώτα κι αν ήταν, λειτουργούσαν ως αναχώματα στην αποσταθεροποίηση.
Στη Λιβύη, με τη συνενοχή του Κάμερον και του Σαρκοζί, ανέτρεψε τον Καντάφι χωρίς κανένα σχέδιο για την επόμενη μέρα. Το αποτέλεσμα; Ένα κατεστραμμένο κράτος, γεμάτο πολιτοφυλακές, δουλεμπόριο και μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη.
Στη Συρία, μετά τη «γραμμή στο άμμο» που ο ίδιος χάραξε και δεν τήρησε, έχασε κάθε αξιοπιστία, δίνοντας στον Πούτιν το τέλειο πρόσχημα να μπει στο παιχνίδι και να εδραιώσει τη ρωσική επιρροή στη Μεσόγειο.
Η αποχώρηση από το Ιράκ, χωρίς πραγματική σταθεροποίηση, άφησε πίσω της ένα κενό που γέμισε ο φανατισμός. Ο ISIS γεννήθηκε μέσα από τα ερείπια της αμερικανικής αποχώρησης και ο Ομπάμα έκανε ελάχιστα για να το αποτρέψει, φοβούμενος το πολιτικό κόστος μιας νέας εμπλοκής.
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, η «soft power» του συνδυάστηκε με απροθυμία να δράσει σκληρά όταν έπρεπε, κάτι που ενθάρρυνε τους αντιπάλους της Αμερικής. Η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία σχεδόν ανενόχλητη, η Κίνα ξεκίνησε να οικοδομεί τη δική της παγκόσμια επιρροή μέσω του Belt & Road, και το Ιράν κέρδισε πολύτιμο χρόνο να επεκτείνει τον ρόλο του στη Μέση Ανατολή.
Και όμως, για χρόνια, τα δυτικά ΜΜΕ τον παρουσίαζαν ως «τον ενσάρκωση της ελπίδας»!! Στην πραγματικότητα, ήταν ο ηγέτης που εγκατέλειψε τους συμμάχους, υποτίμησε τους αντιπάλους, και έσπειρε την αστάθεια από τη Μεσόγειο ως την Ασία.
Η Ευρώπη πληρώνει σήμερα το τίμημα των δικών του επιλογών:
οι προσφυγικές ροές που γεννήθηκαν από τις επεμβάσεις και τα λάθη του,
η αποσταθεροποίηση της Βόρειας Αφρικής,
η αναβίωση του ρωσικού επεκτατισμού,
και η ανάδυση ενός κόσμου όπου η Δύση δεν εμπνέει πλέον εμπιστοσύνη.
Ο Ομπάμα θα μείνει στην Ιστορία ως ο πρόεδρος που είχε το χάρισμα να μιλά για ειρήνη, ενώ γύρω του ο κόσμος καιγόταν. Με μια παράξενη ειρωνεία, η εποχή του σηματοδότησε το τέλος της αμερικανικής μονοκρατορίας και την αρχή μιας νέας, πιο επικίνδυνης πολυπολικότητας.
Η Δύση χρειάζεται ηγέτες με κρίση και βάθος, όχι «σταρ» των κοινωνικών δικτύων. Χρειάζεται ανθρώπους που να κατανοούν την Ιστορία και τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Γιατί, όπως απέδειξαν ο Ομπάμα και η Μέρκελ, οι ωραίες προθέσεις χωρίς στρατηγική οδηγούν τελικά στα ίδια αποτελέσματα με την ωμή αδιαφορία: στην καταστροφή.
Η Ευρώπη αποτελεί το πιο λαμπερό φως μέσα σε έναν σκοτεινό κόσμο. Παρά τα λάθη, τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες της, εξακολουθεί να ενσαρκώνει τις αρχές του Διαφωτισμού, της δημοκρατίας, του ανθρωπισμού και της ελευθερίας. Οφείλει να τολμήσει να βγει μπροστά ξανά, να αναλάβει τον ιστορικό της ρόλο όχι ως δορυφόρος κανενός, αλλά ως πολιτικός και ηθικός πόλος σταθερότητας μέσα στο χάος που δημιούργησαν οι λανθασμένες επιλογές ηγετών της Δύσης.
Η Ελλάδα, η πατρίδα μας, η χώρα που γέννησε την έννοια του πολίτη, του διαλόγου και της ελευθερίας, πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή! Πρέπει να αποδείξουμε, μέσα από πράξεις και παράδειγμα, ότι μπορούμε να σταθούμε άξιοι συνεχιστές των προγόνων μας.
Η Ευρώπη θα σωθεί μόνο αν ξαναθυμηθεί ποια είναι και η Ελλάδα πρέπει να είναι αυτή που θα δώσει το παράδειγμα. Το έκανε το 1940, με την πρώτη νίκη απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα, αποδεικνύοντας ότι η πίστη στις αξίες και η αποφασιστικότητα ενός λαού μπορούν να αλλάξουν τη ροή της Ιστορίας.